IV. ANDRIOLLI ZDOBYWA WARSZAWĘ

1871 – w Warszawie głównymi ilustratorami czasopism byli: przebywający w Monachium Juliusz Kossak oraz Franciszek Tegazzo, Franciszek Kostrzewski, Wojciech Gerson, a także bracia Henryk i Ksawery Pilatti. Ukazywały się między innymi: „Tygodnik Ilustrowany”, „Wieniec”, „Kłosy”, „Biesiada Literacka”, „Tygodnik Powszechny”, a ilustracje w czasopismach wpływały na ich poczytność.

Wkrótce po przybyciu do Warszawy, Andriolli został przedstawiony ówczesnym wydawcom: Mieczysławowi i Maurycemu Orgelbrandom, Salomonowi Lewentalowi i Józefowi Ungrowi.

Rys. 18
Strona tytułowa: Tygodnik Ilustrowany,
Warszawa 1884

Rys. 19
Strona tytułowa : Kłosy,
Warszawa 1882.

Rys. 20
Strona tytułowa : Biesiada Literacka,
Warszawa 1883.

1872 – za „Palmową Niedzielę”, romantyczne „Wieńczenie dębu” i scenę rodzajową „Chłodno i głodno Andriollemu „jednogłośnie przyznano berło w kierunku, który obrał za swoją specjalność. Nie było ani słowa protestu. Świat artystyczny, prasa, wydawcy, wreszcie cały inteligentny ogół uznał w Andriollim pierwszorzędną siłę.”

Rys. 21.
Niedziela palmowa,
rys. Andriolli, 1874.

Rys. 22.
Wieńczenie dębu,
rys. Andriolli, 1872.

Rys. 23.
Chłodno i głodno,
rys. Andriolli, 1872.

1872 – latem Andriolli wyjechał na ponad trzy miesiące do Wiatki, aby wywiązać się z szeregu prac dekoracyjnych i cerkiewnych.

1872 – jesienią, po powrocie do Warszawy, Andriolli kontynuował zdobywanie warszawskiego rynku ilustratorskiego.

Stanisław Witkiewicz wyznawał „ileż razy mówiono nam: bo żeby to pan coś tak jak pan Andriolli spróbował!”

1873 – w lutym obchodzono w Warszawie rok jubileuszowy, poświęcony obchodom 400 rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika. Andriolli ogromnym sukcesem rysunku „Kopernik” przypieczętował swoje powodzenie.

Rys. 24
Mikołaj Kopernik, jego poprzednicy i następcy,
rys. Andriolli, 1872.

1873 – ukazał się rysunek Andriollego „Na wszelki przypadek”. Henryk Sienkiewicz pisał wówczas: „Jaka jest rada na brak pieniędzy, jaki sposób zapewnienia dzieciom kawałka chleba? Czy aby też się kto domyślił, że na powyższe kwestie odpowiedział niedawno artysta, a odpowiedział tak dobitnie i rozumnie, jak najbieglejszy ekonomista?”

Rys. 25.
Na wszelki przypadek,
rys. Andriolli, 1873.

„…ruch, który powstał w ilustratorstwie dzięki Andriollemu, spowodował z konieczności i rozrost tej gałęzi sztuki /…/ czasopiśmiennictwo już dla ogółu nie wystarczało, zaczął się okres luksusowej książki”.

 

1873 – w lipcu Andriolli wyjechał do Wiednia na międzynarodową wystawę, gdzie zapoznał się z wieloma płótnami sławnych mistrzów.

1873 – w grudniu, Andriolli kupił ziemię /prawie 2 ha/ - tzw. kolonię Stasinów koło Nowomińska /w granicach dzisiejszego Mińska Mazowieckiego/.

1874 – wydawnictwo Gebethnera i Wolffa zaproponowało Andriollemu zilustrowanie szalenie wówczas popularnej „Marii” Antoniego Malczewskiego.

Rys. 26
Strona tytułowa „Marii” A. Malczewskiego,
rys. Andriolli, 1876.

Rys. 27
Miecznik i Maria, do „Marii” A. Malczewskiego,
rys. Andriolli , 1876.

1875 – latem Andriolli wyjechał na krótko do Monachium, będącego wówczas „prawdziwą mekką artystów”.

1875 – w listopadzie proboszcz parafii nowowmińskiej pobłogosławił związek Elwira Michała Andriollego z Natalią Heleną Tarnowską.

1876 – rysunki Andriollego zostały umieszczone w ozdobnej edycji „Klechd, starożytnych podań i powieści ludowych” Kazimierza Władysława Wójcickiego obok rysunków Wojciecha Gersona, Franciszka Kostrzewskiego i Stanisława Witkiewicza.

Rys. 28
Waligóra i Wyrwidąb, do „Klechd…” K. W. Wójcickiego,
rys. Andriolli, 1876.

Rys. 29
Złotowłosa dziewica, do „Klechd…” K. W. Wójcickiego,
rys. Andriolli, 1876.

1876 – Andriolli wykonał ilustracje do  „Urodzonego Jana Dęboroga” Władysława Syrokomli i „Pamiętników kwestarza” Ignacego Chodźki.

Rys. 30
Widzenie Dęboroga, do „Urodzony Jan Dęboróg” W. Syrokomli, rys. Andriolli, 1876.

Rys. 31
Ksiądz Ławrynowicz piszący pamiętniki, do „Pamiętniki kwestarza” I. Chodźki, rys. Andriolli, 1878.

1876 – Andriolli, za pośrednictwem Józefa Ungra, został zaproszony przez francuskiego wydawcę A. Firmin-Didota do współpracy artystycznej.

1876-1877 – ilustracje Andriollego do „Bohaterek rosyjskiej literatury”.

1877-1878 – ilustracje Andriollego do powieści „Meir Ezofowicz” Elizy Orzeszkowej.

Rys. 32
Gołda i Abel Karaim, do „Meira Ezofowicza” E. Orzeszkowej,
rys. Andriolli, 1878.

Rys. 33
Meir Ezofowicz, do „Meira Ezofowicza” E. Orzeszkowej,
rys. Andriolli, 1878.

Rys. 34
Meir powierza pisanie Seniora Gołdzie do przechowania, do „Meira Ezofowicza” E. Orzeszkowej,
rys. Andriolli, 1878.

1878 – w czerwcu zmarła półtoraroczna córeczka Andriollego, a niebawem także jego matka.

1879 – w październiku obchodzono w Krakowie jubileusz działalności literackiej Józefa Ignacego Kraszewskiego. Z tej okazji w siedzibie Towarzystwie Przyjaciół Sztuk Pięknych – w krakowskim salonie wystawowym, Andriolli zaprezentował ilustracje do „Pamiętników kwestarza” oraz do pierwszej części „Starej baśni”, które zostały wręczone Kraszewskiemu.

Rys. 35
Kneziu Miłoszu, do „Starej Baśni” J. I. Kraszewskiego,
rys. Andriolli, 1879.

Rys. 36
Doman porwał ją wpół…, do „Starej Baśni” J. I. Kraszewskiego,
rys. Andriolli, 1879.

W Warszawie Andriolli swoje prace „wystawiał od czasu do czasu w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych lub w salonie J. Ungra. Tam oglądała je publiczność /…/, a przede wszystkim mogły stanąć w szranki z innymi dziełami sztuki „czystej”, nie skażonej użytkowością i zdobyć sobie ocenę krytyki”.

Znany krytyk Henryk Struve, po obejrzeniu kartonów do „Starej baśni”„Balladyny” nie zawahał się w przeprowadzeniu zaszczytnej dla Andriollego „paraleli między Andriollim i Grottgerem.”

Rys. 37
Balladyna, do „Balladyny” J. Słowackiego,
rys. Andriolli.

Rys. 38
Siedzi, na harfie grająca…, do „Lilli Wenedy” J. Słowackiego,
rys. Andriolli, 1879.

1880 – w lutym Andriolli kupił część folwarku Anielin /około 202 ha/, któremu nadał nazwę Brzegi, terenu prawie zupełnie nie zamieszkanego, porośniętego lasem i przeciętego rzeką Świder, ciągnącego się od ówczesnego i dzisiejszego mostu kolejowego aż do ujścia Świdra do Wisły.

Rys. 39
Plan Willi położonych nad Świdrem,
wg E. Diehla, 1893.

1880 – Andriolli był także „turystą z temperamentu i zamiłowania, podróżować umiał i lubił, jak prawdziwy artysta, odczuwający piękno w naturze, gotów narazić się na największe trudy, na najbardziej karkołomną wyprawę, byle tylko swój zmysł artystyczny zadowolić i z tego piękna korzyść wydobyć”.

W lipcu i sierpniu Andriolli odbył „wyprawę wodną Wisłą, sięgającą aż do Krakowa”. Z wyprawy powstały cykle rysunków „Brzegi Wisły”.

Rys. 40
Brzegi Wisły, „Otwock”,
rys. Andriolli, 1880.

Rys. 41
Brzegi Wisły, „Pałac w Józefowie”, rys. Andriolli, 1880.

Rys. 42
Brzegi Wisły, „Spichrz w Sandomierzu”, rys. Andriolli, 1880.

„Na całym świecie teraz coraz powszechniej posługiwano się fotografią i zamiast rysować bezpośrednio na małych klockach bukszpanowych wygodniejsze okazało się fotomechaniczne przenoszenie rysunków z oryginałów na klocek. Metoda taka chroniła oryginały od zagłady, pozwalała także rysownikowi na większą swobodę i pod względem środków artystycznych i formatu. Andriolli, zwolniony od konieczności rysowania na „drzewkach”, chętnie zamienił je na kartony i opanował sztukę dużych kompozycji węglem, tuszem i gwaszem”.

Rys. 43
Tzw. klocek drzeworytnika, do „Nizin” E. Orzeszkowej,
rys. Andriolli, 1885.

 

<- Poprzednia Następna ->

Copyright by Robert Lewandowski © Est. 2006
Andriolli ®